Drank, Tijgers & Olifanten
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Rob en Maaike
12 Februari 2013 | Thailand, Chiang Mai
Na onze fantastische (en pijnlijke) scooterloop waren we blij dat we onszelf weer even in de beschaving konden mengen en dat kwam goed uit, want direct daarna kwamen we uit bij de hoofdstad van Laos; Vientaine. Een bruisende stad met genoeg backpackers om je dagen te vermaken met winkelen (ik), poolen (de jongens) en bier drinken (allen).
Na een aantal dagen ons calorieenpijl weer flink opgekrikt te hebben, togen we naar Vangvieng; het ex-beroemde tubeparadijs. Ja, dat moet ik misschien even uitleggen. Vangvieng ligt aan de rivier de Mekong en jaren geleden is daar een slimmerik begonnen tubes (binnenbanden van een traktor?) te verhuren waarmee toeristen een aantal kilometer leuk over de rivier konden drijven. Andere slimmeriken bouwden barretjes langs die rivier met vlonders waar je je tube aan vast kon leggen en daar was de partyscene van Vangvieng geboren! Dat gingen jaren (min of meer) goed, totdat er dagelijks weetikhoeveel mensen de rivier op gingen, zich laveloos dronken en vervolgen verzopen. Nu mag ik niet discrimineren, maar we hebben het hier vooral over Australiers (sorry Patrick!). De afgelopen 3 jaar lag het aantal sterfgevallen op maar liefst 138 mensen. De overheid besloot dat dit geen goede reclame was voor de stad en het land, dus sloot vorig jaar alle barretjes die aan de rivier lagen. Je kan nu nog steeds tubes huren en er is één illegale bar aan de rivier (die om de haverklap door de politie gesloopt wordt), dus het is de bedoeling dat het er nu wat tammer is. Natuurlijk zijn toeristen ook niet op hun achterhoofd gevallen, dus vertrokken wij met z'n allen met een grote zak vol drank van de supermarkt naar de tubes, bonden deze zak aan onze tube en we waren ready to go! De conclusie is dus ook dat de hele stad nog steeds vol zit met bezopen halvegaren, dus we hebben onze 8 dagen daar met veel plezier doorgebracht.
Luangprabang was onze volgende stop en gelukkig wat minder drankgericht; het is een prachtig Frans uitziend, gezellig stadje waar je voor 10.000 kip (ongeveer 1 euro) op straat je bord vol kan scheppen met alle soorten vegetarisch eten die je je kan bedenken. Nadat we daar na een paar dagen weer helder in ons hoofd werden, bedachten Rob en ik ons ineens dat we hierna naar Thailand moesten en misschien wel eens een visum nodig zouden kunnen hebben. Vanaf Luangprabang kan je met de boot over de Mekongrivier naar Thailand, dus wij gingen op zoek naar informatie. Bij de reisbureaus konden de lieve mensen ons vertellen dat een 2 maanden visum voor Thailand maarliefst 180 dollar per persoon mocht kosten. Vreemd, want in Vientaine was kostte ditzelfde visum 40 dollar... Wat bleek; de visa werden alleen in Vientaine uitgegeven, dus als je in Luangprabang een visum aanvraagt, stuurt men een busje met jouw paspoort naar Vientaine om daar je visum te regelen. Shit. Na uren stressvol uitzoekwerk, waarin we alle opties meegenomen hadden, kwamen we tot de vreselijke conclusie dat 't het goedkoopst was om met de bus terug te gaan naar Vientaine (ach, het is maar 14 uur...) om daar zelf ons visum aan te vragen. Helaas kwamen we daar op donderdag achter, waardoor we pas op vrijdag het visum aan konden vragen en we zouden moeten wachten tot maandag. Niet dat een paar dagen extra in Vientaine zo erg was, maar ons visum van Laos verliep op zaterdag.. Achja, niets aan te doen. Dus wij terug naar Vientaine met de nachtbus van donderdag op vrijdag, gelijk vanuit de bus naar de ambassade en ja hoor; maandag mochten we ons visum ophalen. Maar hoe moest het dan met ons verlopen visum? Tsja, de mevrouw van de ambassade had daar ook niet echt een antwoord op. Je kan je visum van Laos met elke keer één dag verlengen en dat kost 20.000 kip (2 euro) per dag, mits je in het bezit bent van je paspoort. Maar dat waren we niet, want dat kloteding lag op de ambassade.. 'Ja, daar kunnen wij ook niets aan doen' werd er gezegd. Nee wij ook niet mensen! Er zat niets anders op dan te wachten op ons paspoort met het visum van Thailand en dan maar bij de grens te zien wat er gebeurde. Nadat we ons paspoort op maandag eindelijk opgehaald hadden, zijn we toch maar even naar de immigratiedienst van Laos gegaan om wat informatie in te winnen over onze eigen stommigheid. De lieve vrouw (ahum) kon ons daar vertellen dat we 3 dagen over ons visum van Laos heen zaten (nee, dat meen je vrouwke) en dat we het wel per dag konden verlengen, maar dat hadden we dan op die dagen zelf moeten doen, niet achteraf. Wij uitleggen dat ons paspoort bij de ambassade lag, maar nee, daar kon mevrouw ook niets aan doen. Conclusie: 30 dollar boete per persoon, graag af te rekenen bij de grens. Aangezien we die dag vertrokken en er toch weinig aan te veranderen was, moesten we ons daar maar bij neerleggen. Aangekomen bij de grens zag de vrouw in het hokje bij Robs paspoort niet dat hij te lang was gebleven, dus wij rekenden ons al rijk. Maar helaas. Bij mij zag ze het wel, dus ze riep Rob terug en we konden alsnog de 60 dollar betalen. Jammer maar helaas, die ellende willen we zo snel mogelijk vergeten!
Onze aankomst in Thailand was een cultuurshock, Cambodja en Laos zijn de twee armste landen die we tot nu toe bezocht hebben en de shoppingmall in Udon Thani, net over de Thaise grens, was dan ook een fantastische ontdekking. De stad Udon Thani zelf is niet heel boeiend en zit vooral vol met oude blanke mannen die op zoek zijn naar een minderjarig Thais meisje, wat Rob en ik niet zo'n fantastisch idee vonden. Na 2 dagen vertrokken we dus snel naar Chiang Mai.
In Chang Mai waren we weer met twee Canadese meisjes die we van Laos kenden, dus hadden we weer een leuk groepje om activiteiten te ondernemen. Chiang Mai staat bekend als de stad van de tempels, dus Rob en ik hebben een hele dag besteed aan het bezoeken van zo veel mogelijk prachtige tempels en andere heilige gevallen. Hartstikke mooi, jullie moeten bij Rob zijn voor de foto's! ;)
De tweede dag hebben we het Tiger Kingdom bezocht, een reservaat voor tijgers waar je dus bij de tijgers kan om ze te knuffelen en met de kleintjes te spelen. Een geweldige ervaring waarvan wederom Rob voor de foto's moet zorgen, haha. Ik was een beetje bang dat het een park zou zijn waar de tijgers gedrogeerd zouden worden zodat je met ze op de foto kon, maar alle tijgers waar we bij zijn geweest waren heel alert en liepen rond of speelden in het water, dus dat idee heb ik inmiddels niet meer. Er zijn veel verzorgers bij waar de tijgers naar luisteren en er zijn strikte regels waar je je aan moet houden, maar alles is helemaal goed gegaan, we leven nog en alle ledematen zitten er nog aan. Het blijft natuurlijk een toeristenbusiness, maarja, je wil zoiets toch zien.
Aangezien ik dieren het leukst vind om te bezoeken, besloten Rob en ik rond te kijken naar een park waar je olifanten kon verzorgen. Ook hier vonden we het belangrijk dat de olifanten goed verzorgd werden, dus na wat speurwerk kwamen we uit bij de Patara Elephant Farm in de buurt van Chang Mai. We hadden hier al vaker van gehoord en waren bang dat ze helemaal volgeboekt waren, maar we hadden geluk en mochten de volgende dag komen! Om half 8 werden we opgepikt en naar het park gebracht. In een enorm gebied in de bossen ligt de farm waar ongeveer 40 olifanten gehouden worden. De oudere olifanten zijn gekocht van het circus, de straten van Bangkok of andere plaatsen waar ze zeer slecht verzorgd werden. De mensen op de farm zorgen ervoor dat de olifanten weer gezond worden en hebben een uitgebreid fokprogramma om de olifantenpopulatie weer op pijl te brengen. De kleintjes gaan naar een apart programma om ervoor te zorgen dat ze met succes weer uitgezet kunnen worden in het wild. De oudere olifanten zouden nooit meer uitgezet kunnen worden, dus die blijven de rest van hun leven op de farm en als toerist mag je daar dus een dag voor zorgen. De farm ontvangt elke dag maximaal 22 bezoekers (verdeeld in 3 groepen van 7 personen), dus de olifanten hebben om de dag een dag vrij. Elke olifant heeft zijn eigen eigenaar, dus je krijgt een olifant met een eigenaar toegewezen. Rob kreeg een enorme mannetjesolifant met slagtanden genaamd Boudjin (Rob helemaal gelukkig natuurlijk) en ik kreeg een vrouwtje genaamd Phreo. De eerste paar uur leer je je olifant kennen door haar (of hem) te voeren, te borstelen en commando's te geven, waarbij de eigenaar goed oplet of alles goed gaat en of de olifant zich er ook prettig bij voelt. Daarna mag je op de olifant rijden, mits je erop kan komen natuurlijk! Dat kan op een aantal manieren. Als je via de poten erop wilt, geef je het commando dat ze hun poot op moeten tillen, daar ga je dan op staan en vervolgens lift de olifant je met zijn poot zo hoog mogelijk op zodat je op zijn rug kan klauteren. Een andere manier is via de slurf; je gaat op de slurf staan, de olifant tilt zijn slurf zo hoog mogelijk op en werpt jou over zijn hoofd op zijn rug. Hilarisch. Nadat iedereen min of meer op zijn olifant zat, was het tijd voor een 2km lange trekking door het bos. De eigenaar van de olifant blijft naast je lopen en geeft je instructies over de commando's, maar doet verder niets. Na die trekking kwamen we aan bij een waterval, waar we weer met net zoveel moeite van de olifant af moesten. Daar mochten de olifanten in het water spelen en moesten wij ze wassen en schrobben met een borstel. Een geweldige ervaring! Gelukkig was er een fotograaf mee die foto's en filmpjes maakte, dus ook die volgen nog.
Vandaag vertrekken we dan eindelijk vanuit Chiang Mai naar Pai om te zien wat daar te beleven valt, maar voor nu;
Toedeledokie!
xxx Rob & Maaike
Na een aantal dagen ons calorieenpijl weer flink opgekrikt te hebben, togen we naar Vangvieng; het ex-beroemde tubeparadijs. Ja, dat moet ik misschien even uitleggen. Vangvieng ligt aan de rivier de Mekong en jaren geleden is daar een slimmerik begonnen tubes (binnenbanden van een traktor?) te verhuren waarmee toeristen een aantal kilometer leuk over de rivier konden drijven. Andere slimmeriken bouwden barretjes langs die rivier met vlonders waar je je tube aan vast kon leggen en daar was de partyscene van Vangvieng geboren! Dat gingen jaren (min of meer) goed, totdat er dagelijks weetikhoeveel mensen de rivier op gingen, zich laveloos dronken en vervolgen verzopen. Nu mag ik niet discrimineren, maar we hebben het hier vooral over Australiers (sorry Patrick!). De afgelopen 3 jaar lag het aantal sterfgevallen op maar liefst 138 mensen. De overheid besloot dat dit geen goede reclame was voor de stad en het land, dus sloot vorig jaar alle barretjes die aan de rivier lagen. Je kan nu nog steeds tubes huren en er is één illegale bar aan de rivier (die om de haverklap door de politie gesloopt wordt), dus het is de bedoeling dat het er nu wat tammer is. Natuurlijk zijn toeristen ook niet op hun achterhoofd gevallen, dus vertrokken wij met z'n allen met een grote zak vol drank van de supermarkt naar de tubes, bonden deze zak aan onze tube en we waren ready to go! De conclusie is dus ook dat de hele stad nog steeds vol zit met bezopen halvegaren, dus we hebben onze 8 dagen daar met veel plezier doorgebracht.
Luangprabang was onze volgende stop en gelukkig wat minder drankgericht; het is een prachtig Frans uitziend, gezellig stadje waar je voor 10.000 kip (ongeveer 1 euro) op straat je bord vol kan scheppen met alle soorten vegetarisch eten die je je kan bedenken. Nadat we daar na een paar dagen weer helder in ons hoofd werden, bedachten Rob en ik ons ineens dat we hierna naar Thailand moesten en misschien wel eens een visum nodig zouden kunnen hebben. Vanaf Luangprabang kan je met de boot over de Mekongrivier naar Thailand, dus wij gingen op zoek naar informatie. Bij de reisbureaus konden de lieve mensen ons vertellen dat een 2 maanden visum voor Thailand maarliefst 180 dollar per persoon mocht kosten. Vreemd, want in Vientaine was kostte ditzelfde visum 40 dollar... Wat bleek; de visa werden alleen in Vientaine uitgegeven, dus als je in Luangprabang een visum aanvraagt, stuurt men een busje met jouw paspoort naar Vientaine om daar je visum te regelen. Shit. Na uren stressvol uitzoekwerk, waarin we alle opties meegenomen hadden, kwamen we tot de vreselijke conclusie dat 't het goedkoopst was om met de bus terug te gaan naar Vientaine (ach, het is maar 14 uur...) om daar zelf ons visum aan te vragen. Helaas kwamen we daar op donderdag achter, waardoor we pas op vrijdag het visum aan konden vragen en we zouden moeten wachten tot maandag. Niet dat een paar dagen extra in Vientaine zo erg was, maar ons visum van Laos verliep op zaterdag.. Achja, niets aan te doen. Dus wij terug naar Vientaine met de nachtbus van donderdag op vrijdag, gelijk vanuit de bus naar de ambassade en ja hoor; maandag mochten we ons visum ophalen. Maar hoe moest het dan met ons verlopen visum? Tsja, de mevrouw van de ambassade had daar ook niet echt een antwoord op. Je kan je visum van Laos met elke keer één dag verlengen en dat kost 20.000 kip (2 euro) per dag, mits je in het bezit bent van je paspoort. Maar dat waren we niet, want dat kloteding lag op de ambassade.. 'Ja, daar kunnen wij ook niets aan doen' werd er gezegd. Nee wij ook niet mensen! Er zat niets anders op dan te wachten op ons paspoort met het visum van Thailand en dan maar bij de grens te zien wat er gebeurde. Nadat we ons paspoort op maandag eindelijk opgehaald hadden, zijn we toch maar even naar de immigratiedienst van Laos gegaan om wat informatie in te winnen over onze eigen stommigheid. De lieve vrouw (ahum) kon ons daar vertellen dat we 3 dagen over ons visum van Laos heen zaten (nee, dat meen je vrouwke) en dat we het wel per dag konden verlengen, maar dat hadden we dan op die dagen zelf moeten doen, niet achteraf. Wij uitleggen dat ons paspoort bij de ambassade lag, maar nee, daar kon mevrouw ook niets aan doen. Conclusie: 30 dollar boete per persoon, graag af te rekenen bij de grens. Aangezien we die dag vertrokken en er toch weinig aan te veranderen was, moesten we ons daar maar bij neerleggen. Aangekomen bij de grens zag de vrouw in het hokje bij Robs paspoort niet dat hij te lang was gebleven, dus wij rekenden ons al rijk. Maar helaas. Bij mij zag ze het wel, dus ze riep Rob terug en we konden alsnog de 60 dollar betalen. Jammer maar helaas, die ellende willen we zo snel mogelijk vergeten!
Onze aankomst in Thailand was een cultuurshock, Cambodja en Laos zijn de twee armste landen die we tot nu toe bezocht hebben en de shoppingmall in Udon Thani, net over de Thaise grens, was dan ook een fantastische ontdekking. De stad Udon Thani zelf is niet heel boeiend en zit vooral vol met oude blanke mannen die op zoek zijn naar een minderjarig Thais meisje, wat Rob en ik niet zo'n fantastisch idee vonden. Na 2 dagen vertrokken we dus snel naar Chiang Mai.
In Chang Mai waren we weer met twee Canadese meisjes die we van Laos kenden, dus hadden we weer een leuk groepje om activiteiten te ondernemen. Chiang Mai staat bekend als de stad van de tempels, dus Rob en ik hebben een hele dag besteed aan het bezoeken van zo veel mogelijk prachtige tempels en andere heilige gevallen. Hartstikke mooi, jullie moeten bij Rob zijn voor de foto's! ;)
De tweede dag hebben we het Tiger Kingdom bezocht, een reservaat voor tijgers waar je dus bij de tijgers kan om ze te knuffelen en met de kleintjes te spelen. Een geweldige ervaring waarvan wederom Rob voor de foto's moet zorgen, haha. Ik was een beetje bang dat het een park zou zijn waar de tijgers gedrogeerd zouden worden zodat je met ze op de foto kon, maar alle tijgers waar we bij zijn geweest waren heel alert en liepen rond of speelden in het water, dus dat idee heb ik inmiddels niet meer. Er zijn veel verzorgers bij waar de tijgers naar luisteren en er zijn strikte regels waar je je aan moet houden, maar alles is helemaal goed gegaan, we leven nog en alle ledematen zitten er nog aan. Het blijft natuurlijk een toeristenbusiness, maarja, je wil zoiets toch zien.
Aangezien ik dieren het leukst vind om te bezoeken, besloten Rob en ik rond te kijken naar een park waar je olifanten kon verzorgen. Ook hier vonden we het belangrijk dat de olifanten goed verzorgd werden, dus na wat speurwerk kwamen we uit bij de Patara Elephant Farm in de buurt van Chang Mai. We hadden hier al vaker van gehoord en waren bang dat ze helemaal volgeboekt waren, maar we hadden geluk en mochten de volgende dag komen! Om half 8 werden we opgepikt en naar het park gebracht. In een enorm gebied in de bossen ligt de farm waar ongeveer 40 olifanten gehouden worden. De oudere olifanten zijn gekocht van het circus, de straten van Bangkok of andere plaatsen waar ze zeer slecht verzorgd werden. De mensen op de farm zorgen ervoor dat de olifanten weer gezond worden en hebben een uitgebreid fokprogramma om de olifantenpopulatie weer op pijl te brengen. De kleintjes gaan naar een apart programma om ervoor te zorgen dat ze met succes weer uitgezet kunnen worden in het wild. De oudere olifanten zouden nooit meer uitgezet kunnen worden, dus die blijven de rest van hun leven op de farm en als toerist mag je daar dus een dag voor zorgen. De farm ontvangt elke dag maximaal 22 bezoekers (verdeeld in 3 groepen van 7 personen), dus de olifanten hebben om de dag een dag vrij. Elke olifant heeft zijn eigen eigenaar, dus je krijgt een olifant met een eigenaar toegewezen. Rob kreeg een enorme mannetjesolifant met slagtanden genaamd Boudjin (Rob helemaal gelukkig natuurlijk) en ik kreeg een vrouwtje genaamd Phreo. De eerste paar uur leer je je olifant kennen door haar (of hem) te voeren, te borstelen en commando's te geven, waarbij de eigenaar goed oplet of alles goed gaat en of de olifant zich er ook prettig bij voelt. Daarna mag je op de olifant rijden, mits je erop kan komen natuurlijk! Dat kan op een aantal manieren. Als je via de poten erop wilt, geef je het commando dat ze hun poot op moeten tillen, daar ga je dan op staan en vervolgens lift de olifant je met zijn poot zo hoog mogelijk op zodat je op zijn rug kan klauteren. Een andere manier is via de slurf; je gaat op de slurf staan, de olifant tilt zijn slurf zo hoog mogelijk op en werpt jou over zijn hoofd op zijn rug. Hilarisch. Nadat iedereen min of meer op zijn olifant zat, was het tijd voor een 2km lange trekking door het bos. De eigenaar van de olifant blijft naast je lopen en geeft je instructies over de commando's, maar doet verder niets. Na die trekking kwamen we aan bij een waterval, waar we weer met net zoveel moeite van de olifant af moesten. Daar mochten de olifanten in het water spelen en moesten wij ze wassen en schrobben met een borstel. Een geweldige ervaring! Gelukkig was er een fotograaf mee die foto's en filmpjes maakte, dus ook die volgen nog.
Vandaag vertrekken we dan eindelijk vanuit Chiang Mai naar Pai om te zien wat daar te beleven valt, maar voor nu;
Toedeledokie!
xxx Rob & Maaike
-
12 Februari 2013 - 08:23
Sabine:
Hoi Rob en Maaike,
Wat ên superleuk geschreven verslag weer ! OMG ben jaloers op jouw schrijfstijl....
Kan ik nog wat van leren. ;)
Ben erg benieuwd, en neem jullie tips steeds mee in mijn boekje!!
Ik ga ook nog die kanten op.
Groetjessssss -
12 Februari 2013 - 08:34
Gera:
Hallo Maaike en Rob,
Geweldige avonturen weer, maar ook hele spannende, vooral het verhaal van de tijgers en van de visums.
Gelukkig is alles goed gegaan.Wacht vol spanning op al jullie foto,s.
Hier is het nu volop Carnaval.
Hele fijne verdere reis door Thailand
Groetjes Gera
-
12 Februari 2013 - 09:58
Franka:
Hoi Maaike en Rob,
Prachtig verhaal weer en wat beleven jullie veel. Ik heb ook een collega (ze is net weg bij ons) die elk jaar naar zo'n olifantenpark gaat om daar 2 of 3 weken de olfianten te verzorgen en die heeft daar ook altijd prachtige foto's en verhalen over. Zij haalt hier vaak geld op om dat mee te nemen om iets extra's voor de olifanten te doen daar.
Jammer van die 60 dollar bij de grens, maar daar is nog wel overheen te komen toch?
Vandaag hier de laatste dag van de carnaval en het is hier behoorljk koud, dus geniet nog maar lekker in Thailand vooral van de zon.
Heel veel plezier verder.
Groetjes, Franka -
12 Februari 2013 - 12:44
Vaders:
Hoi luitjes, weer een prachtig verslag het is net of we het met jullie zelf meegemaakt hebben zo realistisch geschreven, mijn complimenten Maaike. Hier verder alles in carnavalsstemming en zijn gisteren naar de Kansas geweest en zo als altijd: s avonds dronken!! Maar trekt wel weer bij. Heel veel plezier verder en tot skypes! Groetjes Vaders, smoeke, Bas en Eva -
12 Februari 2013 - 18:34
Stefanie:
Dag lieve schatten!!!
Wat een superleuke verhalen weer. Zoals altijd! Ik ben ook in Tiger Kingdom in Chiang Mai geweest. Echt een mooie ervaring is dat he (hoewel ik in mijn leven nog nooit zo bang ben geweest, had er gewoon rode vlekken van haha!). En die olifanten, wat leuk om een hele dag met die beesten door te brengen. Ik gun het jullie helemaal!! Geniet van alles!!! (En vergeet vooral niet een keer een heerlijke massage te nemen, die heb je daar haast voor niets!)
Gisteren carnaval gevierd, was weer top! Alaaf!!
Dikke kus, Stefanie -
13 Februari 2013 - 20:52
Marly:
WAUW.. Weer heel veel mooie momenten meegemaakt!! Lijkt me echt super om een olifant te verzorgen!! Jaloers!!!!
Heel jammer van die 60 dollar, maar gelukkig is het goedgekomen!!
Geniet ervan!!
Hier is net de carnaval voorbij, hebben we ook weer overleefd!!
XXX Marly -
15 Februari 2013 - 12:43
Sjaak:
Hallo Maaike en Rob. Wat een avontuur en cultuur. Het Limburgse cultuurfeest carnaval zit er op. Alle versiering is opgeruimd. Dit jaar een heel speciale carnaval voor mij en toch ook voor Franka. Zaterdag 9 februari ben ik opa geworden van kleinzoon Thijmen. Hij is ruim zes weken te vroeg geboren in Arnhem. De details krijgen jullie nog wel een keer te horen of lezen. Op dit soort momenten mis je moeder Maike echt wel en Dianne heeft dat ook. Veel plezier nog in Thailand. Groeten, Sjaak. -
17 Februari 2013 - 15:09
Petra Janssen:
Hallo Maaike en Rob,
Ben een beetje laat met de reactie, maar had niet eerder tijd om alles te lezen, en dat wilde ik toch wel voordat ik terugschrijf.
Weer een heel erg mooi verslag, vooral van de tijgers en olifanten, wat een belevenis, zoiets blijft je voortaan altijd bij,kei leuk om mee te maken denk ik, geniet ook van thailand en alles wat daar te zien is, de groeten aan henk en zijn vrouw, hopelijk is het daar weer erg mooi en maken jullie weer vanalles mee, wij genieten ontzettend van jou leuke verslagen, zou goed passen in een boek, want je beschrijft het zo goed dat wij er haast bij aanwezig zijn, en de foto's zijn ook schitterend.
Heel veel lieve groetjes van jo en petra uit milsbeek -
19 Februari 2013 - 11:58
Tanta Annerieke:
Hey Rob en Maaike,
Wat heb je weer een geweldig verslag geschreven Maaike. Je zou zo schrijfster kunnen worden en dan worden de boeken bestsellers. Een prachtig verhaallijn en humoristisch geschreven.
Jullie hebben weer de nodige avonturen beleefd. Het is een genot om jullie reisverslag te lezen en een tikkeltje "jaloers" te zijn. Geniet nog van jullie trip.
Liefs van tante Annerieke en de rest van de Zwollenaartjes! -
28 Februari 2013 - 16:32
Eva:
Hoi Rob en Maaike,
Samen met mama filmpjes gekeken op you tube waar jullie de laatste tijd zij geweest. Waaaaauw ik ben jaloers. Zei tegen mama: allemaal chinezen!! Toch?
En jullie gaan naar leuke feestjes, met vuurwerk en beschilderde mensen lekker dansen in het donker!! Gaaaaaf. En mooie stranden en lekker warn zonnetje mmmmm.
Veeeeel plezier nog en volgende keer wil ik wel mee en mama geloof ik ook wel!
xxxxxxxxxxxxx eva
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
